C jak Carbonara!

Carbonara zdecydowanie zalicza się do najpopularniejszych poza granicami Włoch dań.

Na nieszczęście dla Włochów doczekała się nawet swojej ”międzynarodowej wersji” ze śmietaną co dla Włochów jest herezją.

Co jednak ciekawe jakiś czas temu kupiłam sobie książkę słynnej aktorki , wręcz ikony włoskiego stylu, Sofii Loren.

Książka została wydana po raz pierwszy w 1971 roku i nazywa się “In cucina con amore” (W kuchni z miłością).

I teraz Was zaskoczę , znajduję się w niej również przepis na Carbonarę. I nie byłoby w tym nic dziwnego , gdyby nie to ,że jej przepis zawiera właśnie tą tak znienawidzoną przez Włochów – śmietanę :D.

Tradycyjna Carbonara składa się natomiast z żółtek jaj , guanciale , pieprzu i pecorino romano.

I ja trzymając się właśnie tradycji (inaczej mój mąż chyba by mnie zostawił :D) zostawiam Wam przepis na klasyczną i smaczną Carbonarę :).

Składniki dla dwóch osób:

160 gram makaronu (ja używam pełnoziarnistego)

3 żółtka

21 gram sera pecorino romano

pieprz

guanciale (można kupić na przykład na stronie Wino Toskanii, lub zastąpić boczkiem – w Carrefour sprzedają taki do Carbonary własnie)

sól gruboziarnista do posolenia wody na makaron.

Wstawiamy wodę na makaron, solimy ją odrobinę gdy woda zacznie wrzeć. W międzyczasie na patelni smażymy guanciale aż do momentu gdy się zarumieni (nie używamy żadnego tłuszczu tylko patelnia i guanciale), uważamy by go nie spalić.

Przygotowywujemy nasz krem , do szklanej miski wrzucamy żółtka , starty ser pecorino romano, pieprz i mieszamy wszystko rózgą do ubijania, gdy krem jest za gęsty możemy dodać 1-2 łyżki wody od makaronu.

Przekładamy makaron na patelnię z boczkiem (wyjmujemy go z wody minutę szybciej niż napisano na opakowaniu) i mieszamy na włączonej patelni przez minutę.

Zdejmujemy patelnię z palnika czekamy około 40 sekund do minuty i wlewamy krem mieszając go sprawnie z makaronem.

Podajemy z posypanym serem pecorino romano i pieprzem.

Smacznego !